اقا زاده

فکر کنم یه هفته میشد که به شهر جدید اومده بودیم گفتیم یه نهار درست کنیم و بریم باغ شاهزاده و خستگی ناشی از اسباب کشی را در کنیم     پشت باغ نشستیم برای صرف  نهار که علیرضا خان بند نمیشد و همش میخواست بره تو اب   و نمایی از محوطه باغ دیگه مستقل شده و نمیزاره ما دستشو بگیریم و میخواد تنهایی راه بره و خسته از راه رفتن مستقلش   و بی اختیار هر ابی رامیبینه بطرفش کشیده میشه اقازاده با ابجیش  امروز علیرضا یکسان و چهار ماه سن دارد شانزده ماهگیت مبارکه ...

اینم شده کار کاسبی ما تا هر سه چهار سال از این شهر به اون شهر بریم به خاطر شغل اقای همسر تو این هشت سال در استان کرمان این باره سومه جا بجا شدیم دیگه برامون عادت شده و یه جورایی میشه گفت خوشمون میاد ازاین جابجایی ها این بار پست و سمت اقا خدا را شکر ارتقا پیدا کرده و راضیه و شهرش هم از شهرهای قبلیه بهتره گرچه از جاهای قبلی هم راضی بود خوبی این جابجایی ها اینه  که تونستیم دوستای خوبی پیدا کنیم و شاید تا حدودی غربت  و دوری از خانواده را حس نکردیم دو شهر قبلی اب وهوایی گرم داشت اما این شهر جدید یکی از شهرهای سردسیره  استانه .از نیمه مرداد که ما اومدیم که شدت گرما بود هوا خنک بود ودیگه الان ب...

 سلام بلاخره بعد ازشانزده هفده روز بعداز اسباب کشی به یه شهر جدید برگشتم به وب پسرک اینجا هم تو شهر قبلی که ازشانس بدمون تو این دو سه روز آخری که داشتیم جمع و جور میکردیم خیلی نق زد که بعدش فهمیدیم که نهمین مروارید طلایی اون در اومده که اینقدر نق میزنه اینم اقازاده در منزل جدید که جای بزرگی رو گیر آورده و برا خودش اینور اونور میره در حال تماشا تلویزون     ...

پسرکم امروز پانزده ماهه شد و تو این شهر برای بار اخر نوبت چکاب داشت بردمش بهداشت  و پرونده اش را هم گرفتم اخه بابایی به یه شهر جدید منتقل شده و انشالله تا اخر هفته اسباب کشی میکنیم به شهر جدیدمون  

اوایل ماه مبارک بود که برای تعطیلات عید فطر از طرف یکی از دوستان دعوت شدیم به پارک ملی خبر(استان کرمان) واز از قبل مهمانسرا گرفته بودند اینم درخت میوه هاش برای نهار عید هم گوسفند سر بریدند شب هم رفتیم بیرون.....     فرداش هم رفتیم گردش کنار رودخونه ای که خیلی اب خنک و گوارایی داشت به علیرضا حسابی خوش کذشت و تا دلش بخواد اب بازی کرد   ...

...

با اینکه هوا گرم بود اما در لحظه  اخر تصمیم گرفتیم بریم راهپیمایی اینجا هر کاری میکردیم  علیرضاپرچم تو دستش نمیگرفت و ازش میترسید ابجی بزور پرچم داد دستش تا بتونم ازش یه عکس بندازم ...

اینان دو دوست همسایه، همدل وهمزبانند که دست تقدیر آنان را یکی از شمال ویکی ازجنوب به هم رسانیده است     ...

هرکی ببینه خیال میکنه علیرضا را برای زیبایی سبزه و چشمهایش سرمه کشیده اند درحالیکه اینطور نیست واین خود بخود اینگونه عکاسی شده است فقط چادر بندری بر او پوشانده اند.   ...