اقا زاده

داشتم تو بلوار 22 بهمن رد میشدم چشمم افتاد به در زرد رنگی که روش نوشته بود خانه وروجک نا خداگاه کشیده شدم سمتش رفتم تو ودیدم 10 الی 12 بچه که یکی بدو بدو یکی سرسره یکی تاب یکی هم گریه میکردند و سه تا خاله مهربون که ازشون مراقبت میکرد تصمیم گرفتم علیرضا را بعضی اوقات یک ساعتی بیرمش تا سرگرم باشه هم بتونه با همسن سالای خودش بازی کنه امروز جلسه سومه که بردمش و هر جلسه یک ساعت و خدا را شکر به خوبی استقبال کرده علیرضا تا اینموقع یکسال و پنج ماه و نوزده روز سن دارد ...

دو ماهی  که اومدیم  تو شهر جدید هر پنجشنبه و جمعه رفتیم تفریح فقط هفته ای که مهمان داشتیم تو خونه بودیم .هفته گذشته  هم رفتیم لاله زار یکی از بخش های قشنگ کرمان  که به شهر گل و گلاب معروفه علیرضا در حالی یکسال و پنج ماه و سیزده روز سن داره که سیزده تا دندون داره و در صحبت کردن همچنان تنبله یا شایدم توقع ما از یه بچه هجده ماهه زیاده وفقط کلمه هایی مثل بابا مامان ابه نونو  هنیی(ماشین)ابوهههه که هر چی را بلد نباشه این کلمه را بکار میبره       ...

 از وقتی علیرضا  دنیا اومد خیلی دلم میخواست ببرمش آتلیه و عکس ازش بندازم ولی اون نفر اصلی ( علیرضا را نمیگما )باهام همکاری نمیکرد و تا حالا هم نظرش برنگشته  با خودم گفتم حالا که یه گوشی خوب دارم که عکس خوب میندازه پس خودم میشم عکاس و هر موقع عکس جالبی گرفتم میبرمش عکاسی و رو شاسی میزنمش که بلاخره از نظر خودم و اهل خونه این عکس قشنگی شد و دیروز دادم عکاسی و این شد اولین عکس شاسی زده واز  همینجا به اون بنده خدا میگم این اولین و آخرین عکس شاسی زده نیست ...

دیشب برای شام پیتزا درستیدم و رفتیم شهر بازی کرمان تا هم از هوای خوبی که بود استفاده کنیم هم بچه ها بازی کنند و علیرضا که عاشق پیتزاست وبعد شام من علیرضا را بردم استخر توپ و مهدیه با بابایی هم رفتند سینما پنج بعدی ...

بابام وقتی خونمون بود تصمیم گرفت برای یه کار اداری که براش پیش اومده بود یه سر با قطار بره تهران دنبال کاراش و منم تصمیم گرفتم باهاش برم تا تنها نباشه(یه جوری میترسیدم نکنه تو یه شهر درندشت  خدایی نکرده گم بشه یا بدزدنش و اونوقت کجا میتونستیم دنبالش تو روزنامه ها اگهی کنیم )با اینکه علیرضا شب قبلش به خاطر دندونش تب کرد و اسهال کرد اما بازم دلم راضی نشد تنهاش بزارم تا رسیدیم تو کوپه علیرضا خوابش برد خیلی نق میزد و همش بغلم بودو تو راهرو قطار قدم میزدم اینم تو مترو تهران بزرگ که باید تو نوبت بودیم تا بتونیم کنار قران عکس بندازیم ...

اخ که چقد بستنی مزه میده بعد از یه گرما  که از موها و لپ های گل انداخته پسرک مشخصه البته عکس جامونده از شهرقبلیه  که یادمه برای چکاپ برده بودمش بهداشت و هوا بشدت گرم بود ...

فکر کنم یه هفته میشد که به شهر جدید اومده بودیم گفتیم یه نهار درست کنیم و بریم باغ شاهزاده و خستگی ناشی از اسباب کشی را در کنیم     پشت باغ نشستیم برای صرف  نهار که علیرضا خان بند نمیشد و همش میخواست بره تو اب   و نمایی از محوطه باغ دیگه مستقل شده و نمیزاره ما دستشو بگیریم و میخواد تنهایی راه بره و خسته از راه رفتن مستقلش   و بی اختیار هر ابی رامیبینه بطرفش کشیده میشه اقازاده با ابجیش  امروز علیرضا یکسان و چهار ماه سن دارد شانزده ماهگیت مبارکه ...

اینم شده کار کاسبی ما تا هر سه چهار سال از این شهر به اون شهر بریم به خاطر شغل اقای همسر تو این هشت سال در استان کرمان این باره سومه جا بجا شدیم دیگه برامون عادت شده و یه جورایی میشه گفت خوشمون میاد ازاین جابجایی ها این بار پست و سمت اقا خدا را شکر ارتقا پیدا کرده و راضیه و شهرش هم از شهرهای قبلیه بهتره گرچه از جاهای قبلی هم راضی بود خوبی این جابجایی ها اینه  که تونستیم دوستای خوبی پیدا کنیم و شاید تا حدودی غربت  و دوری از خانواده را حس نکردیم دو شهر قبلی اب وهوایی گرم داشت اما این شهر جدید یکی از شهرهای سردسیره  استانه .از نیمه مرداد که ما اومدیم که شدت گرما بود هوا خنک بود ودیگه الان ب...

 سلام بلاخره بعد ازشانزده هفده روز بعداز اسباب کشی به یه شهر جدید برگشتم به وب پسرک اینجا هم تو شهر قبلی که ازشانس بدمون تو این دو سه روز آخری که داشتیم جمع و جور میکردیم خیلی نق زد که بعدش فهمیدیم که نهمین مروارید طلایی اون در اومده که اینقدر نق میزنه اینم اقازاده در منزل جدید که جای بزرگی رو گیر آورده و برا خودش اینور اونور میره در حال تماشا تلویزون     ...